piątek, 27 grudnia 2013

Pediatra i Laryngolog

W przerwie międzyświątecznej i przed nowym rokiem, 28go grudnia do Państwa dyspozycji w jutrzejszą sobotę j ... http://p.ost.im/RqhuXK

Badania ginekologiczne

W najbliższą sobotę dostępnych w naszej placówce jest szereg lekarzyJeżeli masz pilną potrzebę umówie ... http://p.ost.im/RVEnwT

piątek, 20 grudnia 2013

czwartek, 19 grudnia 2013

wtorek, 26 listopada 2013

poniedziałek, 25 listopada 2013

sobota, 23 listopada 2013

piątek, 22 listopada 2013

poniedziałek, 18 listopada 2013

czwartek, 14 listopada 2013

wtorek, 12 listopada 2013

wtorek, 10 września 2013

Poznaj nasze opinie: Łagodne zmiany w kratni, a problemy z głosem

Czy nadużywanie głosu może doprowadzić do uszkodzenia fałdów głosowych? Co przyczynia się do rozwoju zmian w krtani? Jakie są możliwości ich leczenia?


Badanie krtani, oraz tarczycy można wspomagać przy użyciu aparatu do USG. Zajmują się tym lekarze specjaliści interniści lub laryngolodzy.


Siła głosu

Głos jest podstawowym narzędziem komunikowania się między ludźmi. Problemy związane z głosem mogą znacznie utrudnić codzienne funkcjonowanie, a niektórym nawet uniemożliwić wykonywanie swojego zawodu, na przykład piosenkarzom czy spikerom.
Jak dochodzi do uszkodzenia głosu

USG Tarczycy USG Tarczycy

Praca fałdów głosowych polega na nieustannym ich zderzaniu się. Intensywna eksploatacja głosu prowadzi do mikro-urazów, które mogą stać się podłożem do powstania łagodnych zmian przerostowych. Związek ze zmianami w krtani ma także choroba refluksowa przełyku. Wskutek drażnienia strun głosowych przez zarzucaną treść żołądka, może pojawić się chrypka. Pewne znaczenie przypisuje się czynnikom genetycznym i osobniczym właściwościom budowy krtani. Problemy z głosem mogą być także związane z umiejscowieniem się w obrębie fałdów głosowych guzków reumatoidalnych w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów. Przyczyną bywają również brodawczaki krtani, wywołane zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego. Nie bez wpływu pozostają takie czynniki jak palenie papierosów, zanieczyszczenie powietrza czy nieprawidłowa dieta. Wymienione wyżej przyczyny doprowadzają do powstania łagodnych zmian przerostowych fałdów głosowych. Najczęstsze z nich to polipy, obrzęk Reinkego, guzki śpiewacze i brodawczaki. Na podłożu zmian łagodnych może rozwinąć się dysplazja a nawet rak.
Możliwości terapeutyczne

Do wyboru są dwie opcje terapeutyczne: leczenie zachowawcze lub operacyjne. W każdym przypadku zalecane jest rzucenie palenia. Leczenie zachowawcze opiera się na stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub steroidów. Ma ono na celu zmniejszenie stanu zapalnego, który towarzyszy zmianom przerostowym. W sytuacji, gdy dysfonia ma związek z chorobą refluksową przełyku, skuteczne są inhibitory pompy protonowej, zmniejszające wytwarzanie kwasu solnego w żołądku. Duże znaczenie ma rehabilitacja narządu głosu. Niekiedy prowadzi do całkowitego cofnięcia się zmian. Leczenie rehabilitacyjne opiera się na ćwiczeniach oddechowych, fonacyjnych i emisji głosu. Stosuje się też jonoforezę oraz inhalacje. W przypadku dużych zmian, niecofających się pod wpływem leczenia zachowawczego a także przy podejrzeniu stanów przedrakowych wskazana jest operacja. Wykorzystuje się metody mikrochirurgii. Do krtani wprowadza się laryngoskop i precyzyjnie wycina zmiany, zachowując prawidłową strukturę fałdów głosowych. Usuniętą zmianę poddaje się badaniu histopatologicznemu.

Po zabiegu stosuje się uzupełniająco leczenie farmakologiczne i rehabilitację.

Autor: Katarzyna Owczarek
Nadczynność tarczycy (nadprodukcja tyroksyny i tetrajodotyroniny)

Powikłania
Zwiększona łamliwość kości, w chorobie Basedowa wytrzeszcz oczu sprawia, że powieki nie zakrywają całkowicie gałek. Grozi to owrzodzeniami rogówki , stanami zapalnymi, a nawet utratą wzroku .
Wpis: Polska Klinika Medyczna w Manchesterze - Polska Prywatna Przychodnia Manchester na Eccles - tel. 0161 707 1983

Aby umówić się na wizytę u lekarza specjalisty wykonującego USG tarczycy zapraszamy do kontaktu z naszą rejestracją 7 dni w tygodniu od 8:00 do 22:00 pod numerami 07955 280 690, 0844 209 2149, 0161 707 1983 - www.Polska-Przychodnia.eu

poniedziałek, 9 września 2013

Poznaj nasze opinie: Czy możemy oszacować ryzyko infekcji intymnych?

Jakie czynniki zwiększają ryzyko infekcji intymnych? Czy można oszacować poziom zagrożenia? Jak dochodzi do zakażenia? Czy stosowanie antybiotyków i antykoncepcji hormonalnej zwiększają ryzyko infekcji bakteryjnych pochwy? Dlaczego tak ważna jest higiena kobiety w ciąży?


Najważniejsza jest profilaktyka


Obecnie wagę czystości i odpowiedniej dbałości o zdrowy tryb życia docenia zdecydowana większość naszego społeczeństwa.

Częste mycie rąk, mydło w płynie na umywalce w łazience, czy nawilżające chusteczki na wycieraczce stały się standardem.

Coraz więcej kobiet zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne jest zdrowie intymne i że ten kluczowy aspekt kobiecości wymaga wyjątkowej dbałości i troski – kompleksowego podejścia, delikatnej pielęgnacji, systematycznej kontroli.

Przede wszystkim jednak wymaga wiedzy, która pozwoli uniknąć czynników dodatkowego ryzyka bądź zastosowania właściwej profilaktyki.

Dlaczego higiena przyszłej mamy jest tak ważna?


W ciąży ryzyko infekcji intymnej występuje częściej niż zwykle.

Działanie hormonów ciążowych powoduje zmianę odczynu pochwy z kwaśnego na zasadowy, a to tworzy idealne środowisko dla rozwoju chorobotwórczych bakterii.

W okresie ciąży zwiększa się także ilość wydzieliny z pochwy, na bazie której może łatwo dojść do zakażenia.

Kobieta spodziewająca się dziecka powinna szczególnie zadbać o higienę miejsc intymnych. Musi pamiętać, że chroni nie tylko siebie, ale i swoją pociechę.

„Aktywnie” nie zawsze znaczy „bezpiecznie”


Miejscami, w których często dochodzi do rozwoju infekcji kobiecych, są basen, sauna, siłownia. Wilgoć tworzy idealne warunki do rozwoju różnego rodzaju wirusów, bakterii i grzybów.

Po powrocie z takich miejsc warto dokładnie umyć okolice intymne specjalnym żelem.

Pamiętajmy też, że wzmożona aktywność fizyczna może skutkować spadkiem odporności, co zwiększa podatność na infekcje, także te intymne. Zadbajmy więc o zdrową, odpowiednio zbilansowaną i urozmaiconą dietę.
Menopauza – pauza dla infekcji?

W okresie menopauzy w ekosystemie pochwy zmniejsza się liczba pałeczek kwasu mlekowego, co sprzyja mnożeniu się bakterii. Pochwa jest przez to bardziej podatna na stany zapalne.


Ciąża u kobiety zarażonej HIV
Staje się też bardziej sucha, a niedostateczne nawilżenie powoduje, że podczas stosunków seksualnych powstają różnego rodzaju mikrouszkodzenia błony śluzowej.

Dlatego też w tym okresie warto przyłożyć jeszcze większą wagę do higieny intymnej.

W aptece można dostać preparaty, które odbudowują właściwą florę bakteryjną pochwy, działają antyseptycznie i łagodzą podrażnienia.

Antykoncepcja – antyinfekcja?


Stosowanie antykoncepcji hormonalnej zwiększa ryzyko infekcji intymnych.

Powoduje zmniejszenie liczby pałeczek kwasu mlekowego w pochwie i wzrost odczynu pH. Dobre bakterie w tak małej ilości nie są w stanie kontrolować namnażania się liczby złych drobnoustrojów, skąd prosta droga do infekcji intymnej.

Zdrowiu intymnemu nie sprzyjają też nazbyt częste kontakty płciowe i ryzykowne zachowania seksualne. Dotyczy to szczególnie częstej zmiany partnerów.

Takie zachowania mogą skutkować powstawaniem podrażnień w okolicach pochwy i sromu. Zmniejszona wskutek częstych kontaktów płciowych odporność tkanek pochwy znacznie zwiększa ryzyko zakażenia.

Prowadząc aktywne życie seksualne – szczególnie zadbajmy o higienę miejsc intymnych.

Czy antybiotyki zwiększają ryzyko infekcji?


Skutkiem ubocznym stosowania antybiotyków jest niszczenie fizjologicznej flory bakteryjnej.

Jeżeli kuracja taka jest konieczna, warto podjąć działanie prewencyjne i zastosować tzw. probiotyki ginekologiczne.

– Wspomniane preparaty zawierają pałeczki kwasu mlekowego i łagodzą naturalną mikroflorę pochwy. Mogą być stosowane jako lek, w celu przywrócenia i uzupełnienia prawidłowej flory układu moczowo-płciowego, ale także – z uwagi na brak skutków ubocznych – również wtedy, gdy zdrowie intymne nie szwankuje – zauważają twórcy kampanii „Kobiecość niejedno ma imię”

Probiotyki uzupełniają niedobór kwasu mlekowego – substancji, która odpowiada za utrzymanie właściwego pH w pochwie oraz chronią przed infekcjami intymnymi.

Ryzyko infekcji – skalkuluj je!


Zdrowie intymne to efekt świadomego podejścia do swojej kobiecości i przekonania o tym, że ta najdelikatniejsza i zarazem najważniejsza jej strona, wymaga szczególnej pielęgnacji i troski.

Zanim więc zauważymy objawy świadczące o tym, że nasze zdrowie intymne szwankuje, sprawdźmy, czy jesteśmy w grupie szczególnie narażonej na tego typu infekcje.

Twórcy kampanii „Kobiecość niejedno ma imię” proponują kompleksowe rozwiązanie. Ich autorski kalkulator zachorowania na infekcję intymną umożliwia sprawdzenie, czy styl życia jaki prowadzimy zwiększa ryzyko infekcji. Aby się tego dowiedzieć, wystarczy wypełnić krótki quiz na stronie internetowej.

– Warto pamiętać, że zwiększonej podatności na infekcje intymne często sprzyjają czynniki zupełnie od nas niezależne, z których nawet nie zdajemy sobie sprawy. Kalkulator ryzyka infekcji intymnych pozwoli je zauważyć, a jeśli będzie taka konieczność – zastosować odpowiednią profilaktykę na etapie, kiedy możliwe będzie uniknięcie zachorowania – zauważają twórcy kampanii.

Źródło: Materiały prasowe PR&Marketing/Cloud9/jg
Wpis: Polski Lekarz Ginekolog w Manchesterze dr Beata Niedźwiedzka

Aby umówić się na badanie ginekologiczne prosimy o kontakt z rejestracją przychodnia pod numerami telefonów 0844 209 2149, 07955 280 690, 0161 707 1983 http://Polska-Przychodnia.eu

sobota, 7 września 2013

Poznaj nasze opinie: Weekend z Polska Przychodnia w Manchesterze

Zaczął się rok szkolny i wiele osób zastanawia się nad tym co przyniesie.


Mamy nadzieję że będzie bardzo owocny ale istnieje możliwość że również przeziębienia, grypę i inne dziwne niechciane rzeczy związane z naszym lub naszych milusińskich zdrowiem.

Począwszy d 7 wrześnie Polskie Centrum Medyczne w Manchesterze zaprasza serdecznie na rutynowe kontrole, badania, szczepienia, terapie lub zajęcia fitness do swojej placówki.

Nasze kompleksowe wsparcie oferuje nie tylko diagnostykę oraz leczenie w nagłych przypadkach, ale cały zakres usług związanych z codzienną poprawą zdrowia i poziomu życia naszych pacjentów. Proponowane przez nas usługi obejmują następujących lekarzy oraz specjalistów:

- stomatolog
- chirurg szczękowy
- ginekolog
- położnik
- laryngolog
- pediatra
- chirurg
- endokrynolog
- internista
- logopeda
- lekarze rodzinni
- psycholog dziecięcy
Polska Przychodnia Polska Przychodnia

- psycholog dorosłych
- psychiatra
- podiatra / podolog
- konsultant ortopedyczny dzieci
- konsultant ortopedyczny dorosłych (USG żył, stawów i ścięgien)
- fizykoterapeuta
- rehabilitant
- konsultant kardiologiczny
- konsultant dermatologiczny (zabiegi botoks)
- masażysta (relaksacja, sportowy, głęboki)

oraz następujące pracownie diagnostyczne:

- USG ginekologiczne
- USG szyi i tarczycy
- USG żył, stawów, ścięgien (kończyny dolne)
- USG narządów wewnętrznych
- Tomografia Komputerowa
- Rezonans Magnetyczny
- Zdjęcia RTG stomatologiczne
- RTG klatki piersiowej
- RTG stawów i kości
- EKG serca
- laboratorium badań moczu
- laboratorium badań kału
- laboratorium krwi

Usługi oferowane Polskiej Klinice to również kompleksowe prowadzenia ciąży, szkoła rodzenia, rozmowy mediacyjne w konfliktach (rodzinne i biznesowe), wkładki ortopedyczne, zabiegi chirurgiczne oraz wiele innych.

Zapraszamy do zapoznania się z całością naszej oferty na naszych stronach lub prosimy bezpośredni kontakt telefoniczny z rejestracją. Nr telefonów to 0161 707 1983, 07955 280 690, 0844 209 2149. http://Polska-Przychodnia.eu

piątek, 6 września 2013

Poznaj nasze opinie: Zespół pasm owodniowych – przyczyny i leczenie

Zespół pasm owodniowych to wada wrodzona okresu prenatalnego.


Choroba dotyka jedno dziecko na 15 tysięcy urodzeń. Najczęściej zespół pasm owodniowych kończy się poronieniem (utrata 170 płodów na 10 tysięcy wszystkich poronień). Jakie są przyczyny i jak leczyć zespół pasm owodniowych?


Zespół pasm owodniowych ma wiele nazw. Inne znane nazwy tej jednostki chorobowej to:
- amniotic deformity adhesions mutilations, ADAM;
- dysplazja Streetera (Streeter's dysplasia);
- taśmy (pasma, nitki) Simonarta (Simonart's bands);
- congenital annular defects;
- congenital ring constrictions;
- constriction ring syndrome;
- TEARS, The Early Amnion Rupture Spectrum.
Czym jest zespół pasm owodniowych?
Mysląca kobieta Mysląca kobieta

Zespół pasm owodniowych to wada wrodzona, która tworzy się na początku okresu prenatalnego. Związana jest z przedwczesnym pęknięciem worka owodniowego, który w rezultacie przyczynia się do uszkodzenia zdrowych tkanek płodu przez pasma pękniętej owodni.

Pasma tkanki łącznej przyklejają się do ciała płodu. Następnie zaciskają się one na ciele płodu wraz z jego wzrostem, co w konsekwencji przyczynia się do niedokrwienia, obrzęku, a w skrajnym przypadku do całkowitej amputacji kończyny, części kończyny, albo uszkodzenia głowy, ściany klatki piersiowej bądź powłok brzucha.

Przez zespół pasm owodniowych może u dziecka rozwinąć się skrzywienie kręgosłupa, przepuklina oponowo – rdzeniowa lub przepuklina mózgowa.

W przypadku gdy płód połknie wolny koniec pasma owodni może dojść do rozszczepów, np. rozszczepu wargi czy podniebienia. Jest to więc uszkodzenie mechaniczne, którego lokalizację trudno przewidzieć, bo nie działa tu żadna reguła.

Najwięcej przypadków zespołu pasm owodniowych dotyka palce i całe ręce.

Zespół pasm owodniowych może doprowadzić do śmierci płodu, zwłaszcza gdy pasma owiną się wokół głowy płodu lub pępowiny.

W zespole pasm owodniowych nie istnieją dwa identyczne przypadki. Stopień uszkodzenia tkanek płodu jest bardzo różny, a lokalizacja uszkodzeń losowa. Sam stopień uszkodzenia zależy od czasu ciąży, w którym płód był narażony na kontakt ze strzępami owodni.

Jakie są przyczyny zespołu pasm owodniowych?

Według specjalistów do ewentualnego wystąpienia zespołu pasm owodniowych dochodzi zazwyczaj między 29. dniem, a 19. tygodniem ciąży. Do dnia dzisiejszego nie są znane główne przyczyny zespołu pasm owodniowych. Jednak lekarze są zgodni, że zespół nie ma podłoża genetycznego. Najbardziej przekonującą hipotezą jest, że zespół może być wywołany nagłym, silnym i traumatycznym przeżyciem przyszłej mamy.

Niezbędne badanie USG

Wadę można zaobserwować podczas drugiego badania USG, któremu musi poddać się każda przyszła mama ( ok 17 - 20. tygodnia ciąży). W czasie tego badania lekarz sprawdza jak rozwija się maluch, jak rośnie i jakiej jest płci. Liczy także paluszki u stóp i rąk dziecka i sprawdza jego budowę ciała. Ewentualne deformacje lub zniekształcenia mogą wskazywać na zespół pasm owodniowych.

Co robić jeśli wykryto zespół pas owodniowych?

Jeżeli u dziecka wykryto niepokojące zmiany, należy kontrolować jego stan do końca trwania ciąży. Zdarza się, że lekarze decydują się na operacje wewnątrzmaciczne, by zapobiec uduszeniu się dziecka czy amputacji kończyny.

Należy pamiętać, że przed podjęciem odpowiedniego leczenia każdy przypadek wady jest rozpatrywany indywidualnie, bo główne znaczenie ma tutaj stopień deformacji.

Autor: Dominika Radecka
Weryfikacja: dr Beata Niedźwiedzka - Polski Lekarz Ginekolog - Położnik - Polska Poradnia Manchester
Aby umówić się na badania do lekarza specjalisty zapraszamy do kontaktu z rejestracją Polskiego Centrum Zdrowia - Polskiej Przychodni na Eccles tel. 0161 707 1983, 07955 280 690 - codziennie od 8:00 do 22:00.

czwartek, 5 września 2013

Poznaj nasze opinie: Integracja sensoryczna

Co to jest INTEGRACJA SENSORYCZNA?


Układ nerwowy człowieka odbiera i rejestruje bodźce płynące ze zmysłów:

  • dotyku

  • równowagi (układ przedsionkowy)

  • czucia głębokiego (układ proprioceptywny)

  • smaku

  • wzroku

  • słuchu

  • węchu


Bodźce odbierane są przez siedem układów zmysłowych i przewodzone do mózgu, w którym zachodzi przetwarzanie informacji. Integracja sensoryczna oznacza, że wszystkie wrażenia zmysłowe zostają zebrane w jedną spójną całość. Prawidłowe zintegrowanie wszystkich wrażeń sensorycznych jest podstawą prawidłowego funkcjonowania.



Jeśli doświadczenia dziecka w odbiorze i przetwarzaniu bodźców płynących ze zmysłów podstawowych są złe lub niepełne, to nie jest ono w stanie nauczyć się złożonych czynności, takich jak czytanie lub pisanie, i opanowanie ich sprawia mu ogromne trudności. Tylko przez własne aktywne i różnorodne działania dziecko uczy się rozumieć otoczenie.

Terapia integracji sensorycznej SI to ćwiczenia i zabawy, które wspomagają prawidłowy rozwój dziecka, zarówno ruchowy, sensoryczny czyli zmysłowy, jak i poznawczy oraz emocjonalny.


Co wskazuje na to że dziecko może mieć zaburzenia integracji sensorycznej?

Problemy jakie mogą być zauważalne u dziecka z zaburzoną integracją sensoryczną to:

  • Problemy ruchowe - słaba koordynacja i równowaga, unikanie zabaw na huśtawce, karuzeli lub nadmierne poszukiwanie takich zabaw, problemy z nauką jazdy na rowerze, opóźniony rozwój ruchowy, niezgrabne, niezborne ruchy, nadruchliwość, wzmożona męczliwość, problemy z samoobsługą np. ubieraniem się.

  • Problemy szkolne i trudności w uczeniu się - obniżony poziom sprawności manualnej i graficznej, problemy ze skupieniem uwagi, czytaniem, pisaniem i zapamiętywaniem, słaba motywacja.

  • Problemy logopedyczne - opóźniony rozwój mowy, niektóre wady wymowy.

  • Nadmierna wrażliwość lub zbyt mała wrażliwość na bodźce - dotykowe, wzrokowe, słuchowe, węchowe, smakowe.

  • Problemy z zachowaniem, zła relacja z grupą rówieśniczą - labilność emocjonalna, impulsywność, trudności z dostosowaniem się do nowej sytuacji, niska samoocena, nadpobudliwość psychoruchowa ADHD.


Terapia SI stosowana jest także dla dzieci z:

  • opóźnionym rozwojem psychoruchowym

  • upośledzeniem umysłowym

  • niewidomych, słabo widzących

  • autyzmem

  • zespołem Aspergera

  • porażeniem mózgowym.


Jak wygląda terapia integracji sensorycznej?

O celowości podjęcia terapii decydują wyniki diagnozy integracji sensorycznej przeprowadzonej przez terapeutę. Na podstawie diagnozy określane są sfery, na które w czasie zajęć należy oddziaływać. Powstaje w ten sposób indywidualnie skonstruowany plan terapii.

Zajęcia terapeutyczne prowadzone z dzieckiem mają na celu kompensowanie, określonych diagnozą, deficytów i zaburzeń w integracji zmysłowej dziecka. Zajęcia integracji sensorycznej w większości mają charakter aktywności ruchowej, formę różnorodnej zabawy, zadań i gier. Dzieci bardzo lubią taką formułę zajęć. Wykorzystujemy różnorodne przyrządy i pomoce terapeutyczne, takie jak: huśtawki, równoważnie, platformy, uprzęże, deskorolki, piłki i wiele innych.
Naszymi specjalistami prowadzącymi zajęcia z dziećmi i osobami dorosłymi są:


Specjalistą podiatrycznym / podoligicznym jest:


Aby umówić siebie lub dziecko na spotkanie z jednym z naszych specjalistów prosimy o kontakt telefoniczny z naszą rejestracją czynna 7 dni w tygodniu pod numerami 0161 707 1983, 07955 280 690 lub 0844 209 2149

środa, 4 września 2013

Poznaj nasze opinie: Korekcja wady postawy dzieci i dorosłych

Korekcja wad postawy


Prawidłowa postawa ciała jest to takie ułożenie segmentów ciała (głowy, klatki piersiowej, miednicy, stóp), które zapewnia zrównoważenie i stabilność ciała przy jak najmniejszym zużyciu energii. Prawidłowa postawa warunkuje lepsze funkcjonowanie organizmu. Postawa ciała powinna stanowić dogodną pozycję wyjściową do ruchów i nie zaburzać czynności narządów wewnętrznych (oddychania, krążenia, trawienia, wydalania).

Dobra postawa to dobry nawyk, który ma swoje znaczenie w życiu bez dolegliwości bólowych.

Kształtowanie ciała, w tym też kręgosłupa, rozpoczyna się już w łonie matki. Unoszenie główki, przekręcanie, pełzanie, raczkowanie i pierwsze kroki dziecka utrwalają się w ciele jako nawyki, wpływając również na postawę ciała. Nawyki ruchowe wyuczone w dzieciństwie pozostają również w życiu dorosłym. Dbałość o właściwą postawę ciała rozpoczyna się już w wieku niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie. Jest to najlepszy czas na likwidację ewentualnych asymetrii lub powstałych z różnych przyczyn napięć. Postępowanie takie umożliwi harmonijny, niczym nie ograniczony, rozwój ruchowy dziecka.

Odchylenia od prawidłowej postawy ciała są nazywane wadami postawy ciał i objawiają się nieprawidłowym ułożeniem segmentów ciała względem siebie. Okresy skoku wzrostowego u dzieci i młodzieży to momenty kiedy dochodzi do pogorszenia postawy ciała i pogłębiania się wad postawy. Jest to ostatni moment kiedy można wpłynąć istotnie na narząd ruchu ponieważ jeszcze nie uległ on skostnieniu i efektywność terapii jest większa niż w dojrzałym organizmie.

Centrum Fizykoterapii i Rehabilitacji - Podiatria i Ortopedia Centrum Fizykoterapii i Rehabilitacji - Podiatria i Ortopedia

Pamiętać należy jednak, że postawa ciała zmienia się również w dorosłym życiu pod wpływem różnych czynników środowiskowych, nawyków i urazów. Sylwetka ciała człowieka jest zależna od jego zachowań ruchowych, sposobu bycia, emocji. Wszystkie te czynniki mogą wprowadzać ciało w stan zaburzenia równowagi, co będzie miało swój wyraz w nieprawidłowym ustawieniu segmentów ciała.

Indywidualne zajęcia korygowania wad postawy dla dzieci, u których występują:



  • krzywość w bioderkach

  • skrzywienia boczne kręgosłupa

  • okrągłe lub płaskie plecy

  • koślawość kolan

  • stopy płaskie, płasko-koślawe

  • nadmierna męczliwość dziecka.


Jak wygląda terapia?

Terapia polega na prowadzeniu specjalnie dobranych - dostosowanych do typu wady i wieku małego pacjenta - ćwiczeń korekcyjnych czynnych, wspomaganych, redresji, ćwiczeń wolnych oraz przy użyciu sprzętu gimnastycznego. W czasie terapii korygowania wad postawy ważne jest w wzmocnienie mięśni posturalnych.

Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Zakwalifikowanie do właściwych zabiegów następuje po uprzedniej kompleksowej konsultacji fizjoterapeutyczno - podologicznej. W terapii wykorzystujemy metody zatwierdzone przez HPC (Health Professional Council). Daje to możliwość oddziaływania na układ mięśniowy, nerwowy i kostny. Dokładna analiza funkcjonalna w połączeniu z bogatym warsztatem zasad i technik pozwala na zastosowanie indywidualnej terapii dostosowanej ściśle do potrzeb dziecka.
Naszymi specjalistami prowadzącymi zajęcia z dziećmi i osobami dorosłymi są:


Specjalistą podiatrycznym / podoligicznym jest:


Aby umówić siebie lub dziecko na spotkanie z jednym z naszych specjalistów prosimy o kontakt telefoniczny z naszą rejestracją czynna 7 dni w tygodniu pod numerami 0161 707 1983, 07955 280 690 lub 0844 209 2149

Poznaj nasze opinie: Lekarz ginekolog - endokrynolog i jego dostępność

Dr Beata Niedźwiedzka jest do Państwa dyspozycji już w najbliższy weekend w naszej placówce w Manchesterze.

Sakn USG Badania ultrasonograficzne ManchesterPani doktor oprócz badań ginekologicznych, porad oraz usg i wymazów zajmuje się w bardzo szerokim zakresie badaniami i diagnostyką endokrynologiczną, problemami z zatrzymaniem miesiączek oraz diagnostyką spraw związanych z problemami z zajściem w ciążę lub też poronieniami.

Pani doktor przyjmować będzie już od najbliższej niedzieli jak również w tygodniu.

Rejestracja telefoniczna jest czynna jest 7 dni w tygodniu pod numerami telefonów 07955 280 690 oraz 0161 707 1983, Zapraszamy!

http://polska-przychodnia.eu

#ppmcr #polskaprzychodnia #polskilekarz

wtorek, 3 września 2013

Poznaj nasze opinie: Rada na wrośnięty paznokieć

Wrośnięty paznokieć to bardzo bolesny problem, jeżeli już się pojawił należy czym prędzej podjąć leczenie.


Wrośnięty paznokieć może przyczynić się do stanu zapalnego bądź zakażenia, dlatego istotne jest nie zwlekać z rozwiązaniem tego problemu.


Czasy, w których jedynym rozwiązaniem było chirurgiczne i co za tym idzie często dość bolesne zerwanie całego paznokcia już dawno minęły.

Obecnie wystarczy chwila cierpliwości i uwagi, a problem zniknie szybciej, niż się pojawił.
Najczęstsze przyczyny wrastania paznokci w skórę
ortopedia, grzybica, stopy i nogi

Wrośnięty paznokieć to nieznośna dolegliwość, która może dotyczyć osób w każdym wieku. Polega ona na wbijaniu się brzegów paznokcia pod otaczającą go skórę, czyli tak zwany wał paznokciowy, co powoduje uczucie dyskomfortu. Wrastaniu towarzyszy zazwyczaj zaczerwienienie i obrzęk. Trzeba pamiętać, że bez odpowiedniej reakcji może dojść do zapalenia bądź zakażenia. Jedną z głównych przyczyn powodujących Wrośnięty paznokieć jest noszenie zbyt obcisłego, wąskiego, niedopasowanego obuwia - zwłaszcza butów z wąskimi noskami i na wysokim obcasie. Ucisk powoduje zagięcie brzegów paznokcia ku dołowi. Odpowiedni dobór butów jest zatem kluczem do sukcesu. Inną przyczyną może być nieprawidłowe obcinanie paznokci. Nadmierne ich przycinanie lub podcinanie "na okrągło" to tylko niektóre błędy, które popełniamy. Pamiętajmy, że należy obcinać je prosto, nadając płytce kształt łopatki. Ostre brzegi bezpieczniej wygładzić pilnikiem. Uważajmy także, jak chodzimy. Nawet przypadkowe uderzenie o framugę drzwi może spowodować odkształcenie paznokcia. Bez echa nie pozostają także inne dolegliwości mogące wpłynąć na kondycję naszych stóp – nadwaga, czy nieprawidłowa postawa.

Jak sobie radzić z wrośniętym paznokciem

Gdy zobaczysz, że w okolicach wrośniętego paznokcia pojawił się obrzęk i zaczerwienie, które narastają – nie zwlekaj. Czym prędzej nasącz waciki w płynie odkażającym, które następnie podłóż pod paznokieć. Inną metodą jest udanie się do kosmetyczki, która może wykonać różnorodne zabiegi przynoszące natychmiastową ulgę (rurki korygujące, klamry). Oba są bezbolesne i powodują, że płytka odrośnie prawidłowo. Niestety niektóre z tych zabiegów nie należą do najtańszych. W trudnych przypadkach, gdy stan zapalny jest już bardzo rozległy, należy udać się do podiatry (podologa). Jednak najlepszą radą na wrastanie paznokci jest po prostu zapobieganie takim problemom. Warto zatem systematycznie sprawdzać stan swoich stóp. Stałe ich obserwowanie pomoże w porę zareagować na to wstydliwe schorzenie, a im wcześniej zareagujemy tym szybciej uporamy się z tym problemem. Co najważniejsze profilaktyka zaoszczędzi nieprzyjemnego bólu jaki towarzyszy wrastaniu paznokci, na przykład podczas chodzenia.

Źródło: dobra-rada.pl
Wpis: Centrum Rehabilitacji i Fizykoterapii w Manchesterze na Eccles tel. 0161 707 1983

niedziela, 1 września 2013

Poznaj nasze opinie: Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zwane też chorobą Bechterewa, jest przewlekłym, postępującym schorzeniem układu ruchu o nieznanej przyczynie, procesem chorobowym obejmującym przede wszystkim stawy krzyżowo-biodrowe i drobne stawy kręgosłupa.


Spośród chorób typu reumatycznego jest jednostką spotykaną najczęściej po reumatoidalnym zapaleniu stawów, czyli gośćcu przewlekłym.


Skutkiem toczącego się procesu chorobowego jest ograniczenie ruchomości w stawach krzyżowo-biodrowych i kręgosłupa na skutek przede wszystkim nadmiernego kostnienia aparatu więzadłowego.

Nadmienić jednak należy, że u pewnej liczby chorych omawianym procesem objęte są także inne stawy, np. stawy kolanowe i skokowe.

Proces chorobowy atakuje przeważnie młodych mężczyzn, w wieku 20-30 lat.

Objawy. Początkowo są niecharakterystyczne. Chorzy skarżą się na:

Fizykoterapia, Rehabilitacja i Masaże Fizykoterapia, Rehabilitacja i Masaże

  • postępujące osłabienie,

  • ogólnie złe samopoczucie,

  • brak apetytu,

  • niecharakterystyczny ból w okolicy krzyżowo-biodrowej, promieniujący do pośladków i tylnej powierzchni ud,

  • bóle kręgosłupa, zwłaszcza podczas ruchu.


Choroba postępuje raczej powoli, prowadząc do nasilającego się usztywnienia kręgosłupa, który przy skłonności do odwapnienia kręgów i uwapnienia więzadeł przybiera radiologicznie wygląd kija bambusowego.

Na skutek zmian w stawach krzyżowo-biodrowych dochodzi do postępującego ograniczenia ruchów kończynami dolnymi, w wyniku zaś zmian w stawach międzykręgowych oraz żebrowo-kręgowych - do usztywnienia i ograniczenia ruchów klatki piersiowej. Dolegliwościom narządu ruchu bardzo często towarzyszą nawracające odczyny zapalne tęczówki oka.

Zapobieganie. Aktywność ruchowa i zabiegi fizykoterapeutyczne zapobiegają wystąpieniu trwałych usztywnień i ogólnemu kalectwu.

Leczenie bardziej przykrych dolegliwości powinien prowadzić lekarz reumatolog. Korzystne efekty daje także leczenie sanatoryjno-balneologiczne połączone z fizykoterapią.

Autor: Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki
Źródło: Fragment publikacji "Domowy poradnik medyczny" pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
Wpis: Polonijne Centrum Rehabilitacji Ruchowej i Fizykoterapii tel. 0161 707 1983

 

Poznaj nasze opinie: Reaktywne zapalenie stawów - pytania i odpowiedzi

Pod nazwą reaktywnego zapalenia stawów kryją się automimmunologiczne procesy zapalne dotyczące układu ruchu i związane z przebyciem infekcji.


Istnieje prawdopodobieństwo, że we wczesnej fazie zakażenia dochodzi do przejściowejobecności czynnika patogennego w obrębie zajętych stawów.


W dalszych etapach choroby nie stwierdza się obecności żywych bakterii w obrębie zajętych stawów, toczy się w nich natomiast nieprawidłowa reakcja układu odpornościowego. Przebieg ten odróżnia reaktywne zapalenie stawów od procesu ropnego, w którym bezpośrednią przyczyną objawów jest obecność drobnoustrojów w stawie. Reaktywne zapalenie stawów należy obok zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, łuszczycowego zapalenia stawów oraz zapalenia stawów towarzyszącego zapaleniu jelit do tzw. zapaleń seronegatywnych.
Dlaczego seronegatywne?

W surowicy chorych nie stwierdza się obecności czynnika reumatoidalnego klasy IgM. Na tej podstawie seronegatywne zapalenie można odróżnić od reumatoidalnego zapalenia stawów, w którym najczęściej czynnik reumatoidalny jest obecny. Do innych cech rozróżniających te dwie choroby należy łagodniejszy przebieg oraz brak symetrii w lokalizacji objawów stawowych u osób z reaktywnym zapaleniem stawów.

Kto zachoruje?

Do seronegatywnego zapalenia stawów dochodzi najczęściej po infekcjach przenoszonych droga płciową, przebyciu zakażeń dolnych dróg moczowych, zapaleniu szyjki macicy, rzadziej - w następstwie infekcji prostaty, najądrza, jajowodów, przewodu pokarmowego czy układu oddechowego. Istnieją wrodzone predyspozycje do zachorowań na seronegatywne zapalenia stawów. Dotychczas udowodniono związek zapadalności na to zapalenie z obecnością antygenu zgodności tkankowej HLA-B27. U osób z tym antygenem przebieg zapalenia stawów jest zazwyczaj cięższy. Choroba występuje zwykle w trzeciej dekadzie życia, dziesięciokrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Centrum Fizykoterapii i Rehabilitacji - Podiatria i Ortopedia Centrum Fizykoterapii i Rehabilitacji - Podiatria i Ortopedia

Udowodniono związek pomiędzy reaktywnym zapaleniem stawów a infekcjami
z udziałem następujących drobnoustrojów:
- Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae, Ureaplasma urealyticum
(odpowiedzialne za infekcje dróg moczowych i infekcje przenoszone drogą płciową),
- Salmonella typhimurium, Salmonella enteritidis, Yersinia enerocolitica, Camphylobacter
jejuni, Shigella flexneri (pałeczki jelitowe),
- Chlamydia pneumoniae (bakteria typowo wywołująca infekcje układu oddechowego,
przez niektórych uznawana za czynnik rozwoju miażdżycy i astmy),
- wirus HIV.

Jaki jest przebieg choroby?

Obok skąpoobjawowych przypadków reaktywnego zapalenia stawów, występują postaci z wysoką gorączką i złym stanem ogólnym. Objawy choroby rozwijają się w okresie kilku tygodni od przebycia infekcji. Występuje duża zmienność pod względem lokalizacji objawów.

Układ ruchu. Ból, wysięk, obrzęk, ocieplenie i zaczerwienienie może dotyczyć jednego lub kilku stawów. Niekiedy spotyka się postać z wędrującymi objawami. U ponad 70% chorych objawy występują w stawach kolanowych. Rzadziej zajęte są stawy skokowo-goleniowe, stawy stóp i rąk - z charakterystycznym obrzękiem palców. Proces zapalny może umiejscowić się także poza stawami. U 30-50% chorych dochodzi do zapaleń przyczepów mięśniowych - najczęściej w okolicy kolana, łokcia, palców rąk. Bóle pleców są tym częstsze, im bardziej przewlekła jest choroba. Zajęcie stawów krzyżowo-biodrowych w przebiegu reaktywnego zapalenia stawów (zwłaszcza u osób za pozytywnym antygenem HLA-B27) świadczy niekiedy o przekształcaniu się schorzenia w zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Bóle w obrębie łydek i stóp bywają związane z zapaleniem ścięgna Achillesa i zapaleniem rozcięgna podeszwowego.

Układ moczowy. Objawy zapalenia dróg moczowych należą do najczęstszych skarg zgłaszanych przez pacjentów z reaktywnym zapaleniem stawów. Zapalenie może dotyczyć pęcherza, cewki moczowej, prostaty, jąder, jajników, jajowodów, będąc czasem przyczyną bezpłodności. U mężczyzn często występuje owrzodzenie prącia przy ujściu cewki moczowej, co sprawia, że rozpoznanie reaktywnego zapalenia stawów stawiane bywa nieraz przez dermatologa lub wenerologa.

Skóra. Do dermatologicznych manifestacji tego autoimmunologicznego schorzenia należą plamisto-grudkowe łuszczące zmiany skóry podeszew i dłoni, niekiedy powodujące uszkodzenia paznokci. Rzadziej zmiany skórne pojawiają się na innych obszarach skóry kończyn i tułowia. Szczególnie trudne jest różnicowanie z łuszczycą, ponieważ w jej przebiegu również dochodzi do zapalenia stawów spowodowanego reakcjami autoimmunologicznymi.

Przewód pokarmowy. Występujące u osób dotkniętych chorobą bóle brzucha i biegunka (niekiedy krwista) mają różne przyczyny. Przyczynowy związek z seronegatywnym zapaleniem stawów miewają infekcje przewodu pokarmowego. Istnieją jednak również autoimmunologiczne choroby jelit (np. wrzodziejące zapalenie jelita grubego) o naturze zbliżonej do reaktywnego zapalenia stawów.

Oczy. Narząd wzroku bywa kolejnym siedliskiem stanu zapalnego u chorych z reaktywnymi reakcjami stawowymi. Bóle oka i zaburzenia widzenia mogą mieć związek z zapaleniem spojówek (objaw częsty - stwierdzany u co trzeciej osoby z reaktywnym zapaleniem stawów), tęczówki, naczyniówki, twardówki, a także zapaleniem oraz owrzodzeniem rogówki. Współistnienie autoimmunologicznych zmian zapalnych w obrębie oka, cewki moczowej i stawów określane jest mianem zespołu Reitera.

Układ sercowo-naczyniowy. Zajęcie serca i naczyń w przebiegu reaktywnego zapalenia stawów jest na szczęście rzadkie, jednak powikłania związane z chorobą bywają groźne. Zapalenie aorty może prowadzić do destrukcji zastawek półksiężycowatych i niewydolności krążenia. Zapalenie mięśnia sercowego bywa przyczyną zaburzeń rytmu serca, stanowiących nieraz wskazanie do wszczepienia stymulatora.

Jak leczy się reaktywne zapalenie stawów?

U większości chorych po paru miesiącach dochodzi do samoistnego wyleczenia. Szacuje się jednak, że u co piątej osoby choroba przechodzi w postać przewlekłą z objawami utrzymującymi się ponad pół roku.

Skuteczność leczenia zapalenia stawów antybiotykami jest przedmiotem kontrowersji - reakcje zapalne nie są powodowane przez sam drobnoustrój, lecz raczej - przez kompleksy immunologiczne związane z reakcją organizmu na jego obecność. Z drugiej strony, podanie antybiotyków może wyeliminować drobnoustroje przebywające w organizmie w formie nieaktywnej - jak to bywa w przypadku infekcji Chlamydia. W przypadku, w którym przyczyną zapalenia było zakażenie z udziałem Chlamydia trachomatis, konieczne jest również leczenie partnera seksualnego. Obecnie brak jednoznacznych dowodów wskazujących na efektywność stosowania antybiotyków w leczeniu reaktywnego zapalenia stawów związanego z infekcjami jelitowymi.

W ostrej fazie choroby wskazane jest ograniczenie aktywności fizycznej i odpoczynek, zaś w okresie przewlekłym - podjęcie usprawniania ruchowego w celu zapobieżenia konsekwencjom unieruchomienia oraz poprawy zakresu ruchu w stawach i siły mięśniowej.

W leczeniu objawów stanu zapalnego przydatne jest miejscowe stosowanie zimnych okładów, zaś ogólnie - niesteroidowe leki przeciwzapalne. W wybranych przypadkach zasadne jest podanie iniekcji sterydowej do chorego stawu lub w okolicę zmienionego zapalnie ścięgna.

W opornych przypadkach stosuje się leki silniej hamujące reakcje odpornościowe, m.in. encorton, sulfasalazynę, metotreksat czy azatioprynę.
Źródło: forumzdrowia.pl
Wpis: Specjalista Rehabilitant i Masażysta - Polskie Centrum Rehabilitacji przy Prywatnej Przychodni w Manchesterze

 
Aby spotkać się z jednym z naszych specjalistów lub lekarzy możesz umówić się telefonicznie na wizytę do naszej placówki w Manchesterze tel. 07955 280 690, 0161 707 1983, 0844 209 2149

sobota, 31 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Zadławienie - pierwsza pomoc

Oto prosty podatnik pierwszej pomocy w przypadku kiedy jesteśmy świadkami zadławienia dorosłej osoby lub dziecka.


Pamiętajcie prosimy, że nie będąc odpowiednio wyszkolonym specjalistami, możecie zaszkodzić więc jeżeli ogarnia was panika lub nie macie pewności co i jak dzwońcie po pomoc jak to tylko najszybciej jest możliwe.


Poniżej opisane techniki są tylko sugestią i nie stanowią oficjalnej formy ratowania zdrowia. Źródło: PierwszaPomoc.com

Zadławienie to zamknięcie dróg oddechowych przez ciało obce. Charakterystycznymi objawami u poszkodowanego są:

  • niemożność wykonania oddechu

  • niemożność mówienia

  • niemożność kaszlu

  • częstym objawem jest chwytanie się za szyję


 

Zadławienie osoby dorosłej




Jeżeli poszkodowany jest przytomny należy:

  1. nakłonić poszkodowanego do kaszlu

  2. uderzyć 5 razy w okolicę międzyłopatkową

  3. wykonać 5 razy uciśnięcie nadbrzusza. Ratownik staje z tyłu poszkodowanego, obejmuje go rękoma kładąc jedną pięść na nadbrzuszu (pod mostkiem) drugą ręką chwyta pięść pierwszej. Wykonuje silne uciśnięcia w kierunku górno-tylnym. Z uwagi na możliwość utraty przytomności przez poszkodowanego ratownik powinien go asekurować – wstawić stopę między stopy poszkodowanego i oprzeć poszkodowanego o swoje biodro.

  4. Powtarzać punkty 2 i 3 do momentu udrożnienia dróg oddechowych lub utraty przytomności przez poszkodowanego


Jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny należy:

  1. Wezwać pomoc

  2. Udrożnić drogi oddechowe. Wykonanie:Wykonać 2 wdechy i skontrolować rezultaty – obserwacja wychyleń klatki piersiowej.

    • Stań z boku poszkodowanego. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na czole poszkodowanego i unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki.



  3. Repozycja głowy – powtórzyć punkt 3 w celu eliminacji wcześniejszego błędu ratownika.

  4. Ponownie wykonać 2 wdechy i skontrolować rezultaty – obserwacja wychyleń klatki piersiowej.

  5. 5 uciśnięć nadbrzusza – ratownik klękając nad poszkodowanym kładzie część dłoniową nadgarstka jednej ręki na nadbrzuszu poszkodowanego, drugą dłoń opiera na pierwszej i wykonuje silne uciśnięcia w kierunku głowy i grzbietu poszkodowanego.


Zadławienie kobiety w ciąży


Zarówno u przytomnej jak i nieprzytomnej ciężarnej nie wykonuje się uciśnięć nadbrzusza. Uciska się klatkę piersiową.

Zadławienie dziecka


Jeżeli dziecko jest przytomne należy:

  1. nakłonić dziecko do kaszlu

  2. uderzyć 5 razy w okolicę międzyłopatkową

  3. wykonać 5 razy uciśnięcia nadbrzusza. Ratownik staje z tyłu poszkodowanego, obejmuje go rękoma kładąc jedną pięść na nadbrzuszu (pod mostkiem) drugą ręką chwyta pięść pierwszej. Wykonuje silne uciśnięcia w kierunku górno-tylnym. Z uwagi na możliwość utraty przytomności przez poszkodowanego ratownik powinien go asekurować – wstawić stopę między stopy poszkodowanego i oprzeć poszkodowanego o swoje biodro.

  4. Powtarzać punkty 2 i 3 do momentu udrożnienia dróg oddechowych lub utraty przytomności przez dziecko


Jeżeli dziecko jest nieprzytomne należy:

  1. Wezwać pomoc

  2. Skontrolować zawartość jamy ustnej. Usunąć widoczne ciało obce. Nie stosować manewru wymiatania na ślepo.

  3. Udrożnić drogi oddechowe. Wykonanie:Wykonać 2 wdechy i skontrolować rezultaty – obserwacja wychyleń klatki piersiowej.

    • Stań z boku dziecka. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na czole dziecka i unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki. Głowa dziecka nie odchyla się tak bardzo jak u dorosłego – uzyskaj efekt skierowania ust w górę.



  4. Repozycja głowy – powtórzyć punkt 3 w celu eliminacji wcześniejszego błędu ratownika.

  5. Ponownie wykonać 2 wdechy i skontrolować rezultaty – obserwacja wychyleń klatki piersiowej.

  6. 5 uciśnięć nadbrzusza – ratownik klękając nad poszkodowanym kładzie część dłoniową nadgarstka jednej ręki na nadbrzuszu poszkodowanego, drugą dłoń opiera na pierwszej i wykonuje silne uciśnięcia w kierunku głowy i grzbietu poszkodowanego.


Zadławienie niemowlęcia


Jeżeli niemowlę jest przytomne należy:

  1. Skontrolować otoczenie niemowlęcia w poszukiwaniu możliwych przedmiotów, którymi mogło się zadławić.

  2. Stabilizując głowę i tułów niemowlęcia ratownik kładzie je na swoim przedramieniu twarzą ku dołowi. Głowa niemowlęcia powinna znajdować się niżej niż tułów.

  3. Wykonuje 5 uderzeń między łopatkami

  4. Bierze niemowlę na drugie przedramię odwracając je na plecy

  5. Wykonuje 5 uciśnięć w dolnej połowie mostka 1 cm poniżej linii międzysutkowej na głębokość 1,5 – 2 cm.

  6. Powtarzać punkty 2 do 5 do momentu udrożnienia dróg oddechowych lub utraty przytomności przez niemowlę.


Jeżeli niemowlę jest nieprzytomne należy:

  1. Wezwać pomoc

  2. Skontrolować zawartość jamy ustnej. Usunąć widoczne ciało obce. Nie stosować manewru wymiatania na ślepo.

  3. Udrożnić drogi oddechowe. Wykonanie:Wykonać 2 wdechy i skontrolować rezultaty – obserwacja wychyleń klatki piersiowej.

    • Stań z boku niemowlęcia. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na czole niemowlęcia i unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki. Głowa niemowlęcia nie odchyla się tak bardzo jak u dorosłego – uzyskaj efekt skierowania ust w górę.



  4. Repozycja głowy – powtórzyć punkt 3 w celu eliminacji wcześniejszego błędu ratownika.

  5. Ponownie wykonać 2 wdechy i skontrolować rezultaty – obserwacja wychyleń klatki piersiowej.

  6. 5 uderzeń między łopatkami i 5 uciśnięć mostka według schematu przedstawionego wyżej.


Podsumowanie














































































 



Dorosły



Dziecko



Niemowlę



Przytomny



Rozpoznanie zadławienia



Zapytaj



Obserwacja niemowlęcia i otoczenia



Kaszel



Nakłoń



-



Rękoczyny powtarzane do momentu usunięcia ciała obcego lub utraty przytomności



5 uderzeń między łopatki


5 uciśnięć nadbrzusza



5 uderzeń między łopatki


5 uciśnięć mostka



Nieprzytomny



Zawołaj pomoc



Połóż na plecach



Sprawdź zawartość jamy ustnej



Usuń widoczne ciało obce. Nie usuwaj ciała obcego na ślepo.



Wykonaj jeden z rękoczynów



Skieruj brodę ku górze



Skieruj usta ku górze



2 wdechy metodą



Usta – ustaUsta – nos



Usta – usta – nosUsta – nos



Repozycja głowy



Ponownie 2 wdechy metodą



Usta – ustaUsta – nos



Usta – usta – nosUsta – nos



Rękoczyny



5 uciśnięć nadbrzusza



5 uderzeń między łopatki


5 uciśnięć mostka



Sprawdź zawartość jamy ustnej



Usuń widoczne ciało obce. Nie usuwaj ciała obcego na ślepo.



2 wdechy metodą



Usta – ustaUsta – nos



Usta – usta – nosUsta – nos



Powtarzaj 3 ostatnie punkty do skutku lub przybycia wykwalifikowanej pomocy




Wpis: Polska Prywatna Przychodnia Medyczna w Manchesterze na Eccles - Polskie Centrum Zdrowia w UK

Rejestracja przychodni czynna jest 7 dni w tygodniu od 8:00 do 22:00 pod numerami telefonów: 0161 707 1983, 07955 280 690, 0844 209 2149. Przychodnia świadczy usługi konsultacyjno - zabiegowe - więcej informacji na ten temat znajdziecie Państwo na stronie przychodni

Poznaj nasze opinie: Lekarze w sobote

Dzisiaj do Państwa dyspozycji są:


- pediatra
- laryngolog
- chirurg
- internista
- konsultant ortopedii
- laboratorium
- pracownia EKG
- pracownia spirometrii
- rehabilitant
- fizykoterapeuta

Zapraszamy serdecznie tel. 0161 707 1983, 07955 280 690



Polska Przychodnia - http://Polska-Przychodnia.eu


482-486 Liverpool Road Eccles, M30 7HZ

Polska Przychodnia Polska Przychodnia

piątek, 30 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Planowanie rodziny i ciąża u kobiet zarażonych HIV

Każda młoda kobieta, która dowie się o zakażeniu wirusem HIV zadaje sobie pytanie – czy mogę współżyć z partnerem, czy mogę mieć jeszcze dzieci?


Zobacz jak wygląda planowanie rodziny u kobiet seropozytywnych.


Planowanie rodziny po zakażeniu wirusem HIV

Zarówno kobiety zdrowe, jak i seropozytywne, powinny mieć prawo do wyboru metody antykoncepcji i dostęp do niej. Pacjentki zakażone HIV mogą mieć jednak trudności w stosowaniu niektórych metod planowania rodziny.

Środki chemiczne, takie jak kremy, czy globulki u wielu kobiet seropozytywnych mogą wywoływać alergie skórne i podrażnienia, w których następstwie mogą wystąpić zmiany chorobowe narządów rodnych. Również, ze względu na zwiększoną podatność na infekcje, nie są polecane wkładki domaciczne. Kobiety seropozytywne mogą jednak z powodzeniem stosować pigułki antykoncepcyjne, plastry hormonalne, a także kondomy – zarówno w wersji męskiej, jak i kobiecej.

Należy jednak pamiętać, że zapobieganie ciąży nie jest równoznaczne z zapobieganiem zakażeniu HIV. Jedynym środkiem zapobiegającym i ciąży i zakażeniu partnera jest prezerwatywa. Używanie jakiegokolwiek innego środka antykoncepcyjnego nie zwalnia od jej stosowania.

Jak przebiega ciąża kobiet seropozytywnych?

Zakażenie HIV nie powinno odbierać prawa do macierzyństwa. Jednak kobiety seropozytywne, decydujące się na urodzenie dziecka, często zmagają się z wieloma poważnymi problemami. Poza możliwością przeniesienia wirusa na dziecko, u kobiet seropozytywnych, znacznie częściej niż u kobiet zdrowych, pojawiają się powikłania położnicze takie jak: niska masa urodzeniową dziecka, czy poronienia samoistne.

Dlatego każda pacjenta planująca ciążę powinna poznać ryzyko przekazania zakażenia swojemu dziecku, a także metody prowadzenia ciąży i wynikające z nich możliwości zmniejszenia prawdopodobieństwa zakażenia dziecka.

Jak wygląda poród kobiety z HIV?
Ciężarna kobieta i Polski Lekarz w Manchesterze Ciężarna kobieta i Polski Lekarz w Manchesterze

Aby zmniejszyć ryzyko perinatalnej transmisji HIV (matka - dziecko) od kilku lat kobietom podawane są leki antyretrowirusowe. Ponadto podczas porodu ciężarne seropozytywne otrzymują AZT (lek o działaniu anty-HIV) w kroplówce, a noworodek przez pierwsze 6 tygodni życia leki anty-HIV w syropie. Procedura ta (tzw. protokół ACTG) wymaga dużej wiedzy całego zespołu lekarzy zajmujących się położnictwem i ginekologią.

Ryzyko, że zakażona kobieta urodzi chore dziecko wynosi około 30%. Terapia antyretrowirusowa daje ponad 90% szans na urodzenie zdrowego noworodka. Rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej w odpowiednim okresie ciąży decyduje w dużej mierze o zdrowiu dziecka, dlatego tak ważne jest popularyzowanie testowania ciężarnych kobiet w kierunku zakażenia HIV.

Dalsza kontrola zakażenia u dziecka

Należy jednak pamiętać, że każde dziecko urodzone przez matkę seropozytywną nawet przez pierwsze 18 miesięcy, bez względu na to, czy uległo zakażeniu, czy nie, będzie miało dodatnie testy na przeciwciała HIV. Są to tzw. przeciwciała odmatczyne i ich obecność nie musi świadczyć o zakażeniu. Tylko badanie na materiał wirusowy, hodowany z krwi noworodka, może wcześnie wykluczyć lub stwierdzić zakażenie HIV.

Dalsza opieka nad noworodkami urodzonymi przez matki zakażone HIV powinna przebiegać w ośrodkach referencyjnych. Przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego należy uzgodnić termin wizyty w ośrodku referencyjnym, nie później niż do 14 doby życia dziecka.

Kobiety seropozytywne, aby uniknąć zakażenia swojego dziecka powinny unikać karmienia piersią, ponieważ HIV obecny jest w mleku matki i może zostać przeniesiony na niemowlę (tzw. zakażenie wertykalne). Lekarz powinien wskazać optymalne sposoby sztucznego żywienia.

Źródło: Expert PR, Elżbieta Brzozowska, konsultacja merytoryczna tekstu – prof. Alicja Wiercińska – Drapało, Klinika Hepatologii i Nabytych Niedoborów Immunologicznych, WUM
Wpis: Polski Lekarz Ginekolog dr Beata Niedźwiedzka - Polskie Centrum Zdrowia Manchester - Polska Przychodnia w Eccles

Rejestracja tel. 0161 707 1983, 07955 280 690 lub 844 209 2149 - czynna codziennie od 8:00 do 22:00 http://Polska-Przychodnia.eu

W Przychodni możesz zarówno sprawdzić się na obecność zakażenia wirusem HIV jak również odbyć wizytę u ginekologa w celu potwierdzenia ciąży.

czwartek, 29 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Czy wiesz, co to płynna cytologia?

Jeśli Twój lekarz ginekolog mówi zagadkami i nie masz pojęcia, co kryje się pod hasłem "cytologia jednowarstwowa", przeczytaj nasz przewodnik po najważniejszym badaniu ginekologicznym.


Dowiedz się, jaka jest skuteczna metoda wczesnego wykrywania wirusa HPV i raka szyjki macicy.


Czym różni się klasyczna cytologia od cytologii płynnej?

Jeśli podczas wizyty u ginekologa usłyszysz, że czeka Cię cytologia jednowarstwowa to nie przejmuj się, bo to znaczy, że zostaniesz dokładnie przebadana. Cytologia jednowarstwowa na podłożu płynnym daje większe możliwości diagnostyczne i jest dokładniejsza niż cytologia wykonywana w tradycyjny sposób. Jest także skuteczniejsza w wykrywaniu stanów przedrakowych i raka szyjki macicy. Cytologię jednowarstwową wykonuje się korzystając z odpowiednio przygotowanych przez producenta zestawów diagnostycznych. Technika pobrania materiału do badania jest taka sama, jak w przypadku tradycyjnego badania cytologicznego. Do pobrania materiału z szyjki macicy używa się specjalnej szczoteczki. Następnie, szybko umieszcza się ją w pojemniku z płynem utrwalającym pobrane komórki. Dzięki temu, otrzymuje się do badania pod mikroskopem, przejrzysty i jednorodny preparat. To bardzo ważny moment, ponieważ pozwala przygotować większą liczbę komórek do dalszej analizy oraz uzyskać lepszą ich prezentację podczas oceny mikroskopowej. Przy pobieraniu wymazu dla cytologii konwencjonalnej może się zdarzyć, że materiał zostanie nierównomiernie rozprowadzony na szkiełku laboratoryjnym. Komórki mogą być wtedy niewidoczne lub będą zachodziły na siebie. Czasem podczas przenoszenia pobranego materiału na szkiełko, komórki zostają zniszczone. To zwiększa ryzyko nieprawidłowej oceny preparatu, często też badanie trzeba powtórzyć.

Kto bada materiał pobrany podczas cytologii?
Probiotyki dla kobiet - moda czy konieczność? Kiedy warto po nie sięgnąć?

Po włożeniu szczoteczki do pojemnika z płynem utrwalającym, lekarz nakleja na fiolkę niepowtarzalny kod kreskowy. Jest on przypisany do jednej pacjentki i jednej próbki. Tym samym kodem okleja się opakowanie, w którym próbka jest przewożona do laboratorium. Tak pobrana cytologia daje lekarzowi możliwość przeprowadzenia jeszcze jednego badania. Na bazie cytologii jednowarstwowej można przeprowadzić także badanie w kierunku obecności wirusa HPV, czyli wirusa odpowiedzialnego za rozwój raka szyjki macicy. Analizę pobranego materiału przeprowadza się w laboratorium, wykorzystując do oceny technikę ThinPrep, która – jak dowiedziono w wielu badaniach klinicznych - jest dokładniejsza niż tradycyjna ocena wymazu.

Jak często robić badanie cytologiczne?

Badaniu cytologicznemu, niezależnie od tego, jaką technikę oceny pobranego materiału się zastosuje, powinny poddawać się regularnie (raz na 1-2 lata) wszystkie kobiety aktywne seksualnie oraz panie, które w danym momencie nie utrzymują kontaktów seksualnych lub nie mają już menstruacji. Według najnowszych zaleceń Amerykańskiego Towarzystwa Położników i Ginekologów, pierwsze badanie cytologiczne kobieta powinna zrobić w wieku 21 lat. Do ukończenia 30. roku życia cytologię należy powtarzać co 2 lata, a po 30 roku życia wystarczy wykonywać ją raz na 3 lata.

Źródło: mowimyjak.pl
Wpis: Lekarz Ginekolog Położnik w Manchesterze
Jeżeli chcesz umówić się na wizytę specjalistyczną lub wykonać prywatnie badanie cytologiczne zapraszamy do dr Beaty Niedźwiedzkiej. Rejestracja czynna jest codziennie pod numerami 0161 707 1983, 07955 280 690 lub 0844 209 2149

środa, 28 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Czas na dziecko, czyli kiedy zajść w ciążę?

Kiedy zajść w ciążę? Jaki jest najlepszy czas na dziecko? Być może kiedyś nie chciałaś go mieć lub nie byłaś gotowa na dziecko, a teraz słyszysz, jak zegar biologiczny tyka... Czy warto czekać z ciążą? Jak rozpoznać, że to właściwy moment na dziecko? Czy taki moment w ogóle istnieje?


Najlepszy czas na dziecko


Tykający zegar biologiczny przez wiele kobiet odczuwany jest jako ogromny stres. Presja wywierana przez społeczeństwo, otoczenie, czy najbliższą rodzinę, ma nierzadko negatywny wpływ na nasze samopoczucie. Tymczasem dylemat - kiedy najlepiej zdecydować się na dziecko? - pozostaje. Wątpliwości przybywa i niestety, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie.

Trochę statystyk


Średnia wieku w jakim kobiety w Polsce rodzą dziś swoje pierwsze dziecko wynosi 26 lat. W latach 90-tych średnia ta wynosiła 23 lata. Stąd płynie jasny wniosek: coraz później decydujemy się na macierzyństwo. Mimo że ponad połowa Polek uważa, że najlepiej urodzić pierwsze dziecko między 25. a 29. rokiem życia, coraz częściej dopiero jako trzydziestoparolatki decydujemy się zostać mamą. Powodów jest bardzo wiele i nie sposób wymienić tutaj wszystkich. Od troski o własne zdrowie, strach przed porodem, poprzez względy ekonomiczne, czy... brak pewności co do partnera, aż do lęku przed utratą pracy. Często macierzyństwo kojarzy nam się przede wszystkim z ogromnym wysiłkiem i jeszcze większą odpowiedzialnością, na które uważamy, że nie jesteśmy gotowe.

Biologia swoje, a życie swoje...


Nie da się ukryć, że młodszym kobietom zazwyczaj dużo łatwiej jest nosić ciążę i wrócić do formy po porodzie. Część lekarzy jest zdania, że pierwszy poród między 18. a 24. rokiem życia jest najbardziej bezpieczny dla zdrowia kobiety. Te liczby wydają się jednak kompletnie nierealne dla kobiet, które najpierw inwestują w swój czas w edukację, a później w znalezienie dobrej pracy. Nie mówiąc już o tym, że w tak młodym wieku trudno o odpowiednie zabezpieczenie finansowe oraz – o posiadanie życiowego partnera, równie dojrzałego do rodzicielstwa. Czy zatem trzydzieste urodziny bezdzietnej kobiety to powód do stresu?

„Musimy odróżnić wiek biologiczny kobiety od jej wieku metrykalnego” - mówi Przemysław Binkiewicz, ginekolog-położnik z osiemnastoletnią praktyką, od sześciu lat ordynator szpitala w Pyskowicach na Śląsku - „Zdrowa, dbająca o swoją dietę i aktywność fizyczną trzydziestoośmiolatka, może mieć biologicznie sporo młodszy organizm. Nie zawsze wiek metrykalny powinien być wyznacznikiem pierwszej ciąży. Różnie się w życiu układa, czasem zdarza się, że dopiero trzydziestopięcioletnia kobieta podejmuje decyzję o macierzyństwie. Nie może ona wtedy słyszeć od swojego lekarza, że jest już 'za późno'. Zadaniem lekarza jest wtedy bezpiecznie przeprowadzić pacjentkę przez cały okres ciąży i porodu.”

Świadoma decyzja


Polski Pediatra Leeds i Manchester Polski Pediatra Leeds i Manchester

Psychologowie wyodrębniają trzy podstawowe kryteria, którymi powinniśmy kierować się w podejmowaniu świadomej decyzji o macierzyństwie. Są to: gotowość i dojrzałość psychiczna, środki finansowe, zdrowie. Dojrzałość psychiczna jest niezbędna, wychowanie dziecka to wielka odpowiedzialność i wysiłek. Zabezpieczenie finansowe jest konieczne, zwłaszcza w ostatnich miesiącach ciąży, kiedy kobieta nie czuje się na siłach, bądź nie może (choćby ze względów zdrowotnych) pracować na pełnych obrotach, a także w pierwszych miesiącach po urodzeniu dziecka. Zawczasu warto zorientować się jaką pomoc finansową oferuje nam państwo (np. przy umowie o pracę płatny urlop macierzyński), a jakimi oszczędnościami dysponujesz ty i twój partner. Uważaj jednakże na pułapkę nienasycenia („jeszcze trzeba kupić to i to”, „najpierw nowy samochód” itd.itp). Pamiętaj, że szczęśliwe dzieci wychowują się w szczęśliwych rodzinach, a nie w pokoju pełnym zabawek.

Ostatni czynnik – zdrowie kobiety - jest najważniejszy. Czasem może okazać się, że układanie szczegółowego planu na życie (najpierw studia, praca, mąż, wakacje za granicą, mieszkanie, dziecko) nijak się ma do kondycji twojego organizmu i stanu zdrowia. Dlatego niezależnie od tego czy planujesz mieć dziecko w najbliższych miesiącach, czy za kilka lat – nie zaniedbuj swojego zdrowia, badań profilaktycznych, prawidłowego odżywania i aktywności fizycznej. Pamiętaj także, że stosowanie antykoncepcji może wydłużyć starania się o potomka (jak np. konieczna przerwa po zaprzestaniu stosowania antykoncepcji hormonalnej). Na rynku są już dostępne urządzenia medyczne tzw. komputery cyklu, które w każdym cyklu miesięcznym dają kobiecie możliwość zdecydowania czy teraz chce mieć dziecko, czy później, ponieważ precyzyjnie wyznaczają moment owulacji.

Czas na dziecko


Jedni uważają, że nie ma idealnego czasu na dziecko, inni wręcz przeciwnie – że zawsze jest dobry czas. „Najstarsza mama, jaką prowadziłem przez okres ciąży i porodu, to była 50-letnia pani stomatolog.” - mowi Przemysław Binkiewicz, ginekolog-położnik. - „W swojej praktyce lekarskiej zawsze staram się wspomóc kobietę w jej realizacji marzeń o dziecku, niezależnie od wieku. Jednakże nie da się ukryć, że młodym kobietom jest dużo łatwiej jest nosić ciążę i dojść do formy po urodzeniu dziecka”.

Nikt nie powie ci, kiedy jest najlepszy czas na dziecko. Nie ulegaj jednak presji wieku, przyjaciółek, sąsiadek czy oczekujących na wnuka dziadków. Decyzję o dziecku podejmuj wspólnie z partnerem, choć bądź świadoma tego, że zazwyczaj zawsze zostają jakieś wątpliwości, co jest zupełnie naturalne – zmiany, zwłaszcza nieznane, wzbudzają w nas lęk, a dziecko to ogromna zmiana w życiu każdej pary.

Źródło: informacja prasowa Ladycomp /ah
Wpis: Polski Lekarz Ginekolog - Endokrynolog w Manchesterze - dr Beata Niedźwiedzka tel. 0161 707 1983
Jeżeli chcesz porozmawiać z lekarzem ginekologiem możesz umówić się na wizytę przez naszą rejestrację 0844 209 2149, 07955 280 690

sobota, 17 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Czynniki sprzyjające odkładaniu się nalotu na protezach

Na protezach, podobnie jak na zębach odkłada się płytka, której wpływ na tkanki jamy ustnej jest taki sam, jak płytki nazębnej.


Nalot, który odkłada się na protezach zwany jest płytką protez - odkłada się na nich w znacznych ilościach, a szczególnie silnie na uzupełnieniach, które nie są poddawane regularnemu oczyszczaniu.


Zwiększone odkładanie obserwuje się także w przypadku niedostatecznej higieny jamy ustnej.

Płytka gromadzi się na płycie protezy oraz na powierzchniach zewnętrznych uzupełnienia, w szczególnie dużych ilościach u osób użytkujących protezy całodobowo.
Powierzchnie protez akrylowych stwarzają bardzo korzystne warunki dla odkładania się nalotu – szczególnie dobre warunki panują na płycie górnej protezy:
Lato może zwiększyć nadwrażliwość zębów

  • ma ona dużą powierzchnię styku z tkankami;

  • niejednorodna struktura protez sprzyja tworzeniu nisz, w których drobnoustroje znajdują korzystne warunki do rozwoju;

  • zmiana warunków wilgotnościowych powoduje pęcznienie tworzywa;

  • panujące tam warunki wilgotnościowe oraz cieplne sprzyjają rozwojowi drobnoustrojów;

  • oczyszczanie tego obszaru przez ślinę jest znacznie utrudnione;

  • zmianie ulegają wartości pH w jamie ustnej.


Jeżeli potrzebujesz konsultacji stomatologicznej w Anglii możesz umówić się na spotkanie w Polskim Centrum Medycznym w manchesterze. Polski Dentysta dr Krzysztof Wójcik przyjmuje codziennie w Polskiej Klinice Eccles - http://Polska-Klinika.co.uk telefon do rejestracji czynny od 8:00 do 22:00 to 0161 707 1983, 07955 280 690 lub 0844 209 2149

Źródło: PortalDenystyczna.pl
Wpis: Polski Lekarz Stomatolog w Manchesterze

Poznaj nasze opinie: Naturalne składniki w kosmetykach pielęgnacyjnych

Natura jest pełna owoców i nasion, które nie tylko pięknie pachną i pysznie smakują, ale także stanowią prawdziwe bomby witamin, mikro- i makroelementów.


Składniki w nich zawarte mają także dobroczynny wpływ na skórę.


Dlatego nowocześniejsze firmy czerpią z tych darów natury przy produkcji kosmetyków.

Egzotycznie brzmiące masło bobassu, sezam, ale także dobrze znane maliny, czy miód spotykamy w szamponach, kremach, perfumach. Bowiem ekstrakty pochodzenia naturalnego są źródłem zdrowia i urody.
Cytrusy

Stanowią bazę kremów, toników, maseczek i wód do pielęgnacji ciała. Grapefruit z tej rodziny owoców jest bogaty w witaminy z grupy B i karoteny.
Ogórek

Jest to kolejny naturalny składnik chętnie dodawany do kosmetyków. Jego zawartość w szamponach, maseczkach czy kremach rozjaśnia i delikatnie wygładza skórę, działa przeciwzapalnie, łagodzi zaczerwienienia i podrażnienia oraz ma właściwości antyseptyczne i lekko ściągające pory.
Olejek awokado

Z kolei olejek awokado dostarcza skórze kwasów tłuszczowych, chroni przed szkodliwym działaniem promieni UV oraz wygładza, regeneruje i opóźnia procesy starzenia się. Odbudowuje ochronną warstwę lipoidową, zapobiegając nadmiernej utracie wilgoci, a także pobudza syntezę kolagenu. Ma działanie przeciwzapalne i łagodzące. Kosmetyki z dodatkiem tego składnika nadają się do skóry suchej, dojrzałej i zmęczonej.
Winogrona

Znakomite koktajle - nie tylko źródło orzeźwienia

Zawierają kwasy organiczne, olejki eteryczne, garbniki, enzymy, potas, żelazo, wapń a także przeciwutleniacze. Wykazują szereg dobroczynnych właściwości. Chronią skórę przed działaniem wolnych rodników i promieniowaniem UV. Zapobiegają przebarwieniom słonecznym, ujędrniają, uelastyczniają skórę, poprawiają mikrokrążenie, wzmacniają naczynia włosowate skóry. Co ciekawe pobudzają odrost włosów.
Miód

Znany jest od wieków. Powszechnie wykorzystuje się jego wszechstronne właściwości. Miód wygładza i odżywia skórę. Działa przeciwzapalnie i regeneruje. Pobudza także ukrwienie. Idealnie sprawdza się w pielęgnacji szczególnie skóry suchej i dojrzałej oraz włosów zniszczonych zabiegami fryzjerskimi.
Oliwa z oliwek

Oliwa z oliwek to także bogate źródło cennych składników między innymi kwasów tłuszczowych, które ułatwiają wnikanie składników do wnętrza komórek, przyspieszają także regenerację tkanek. Korzystnie wpływają na przyswajanie witaminy A, która pobudza naskórek do odnowy. Są źródłem naturalnego antyutleniacza – witaminy E. Oliwa tworzy na skórze warstwę ochronną zapobiegając utracie wody. Wygładza przy tym i uelastycznia skórę. Produkty zawierające oliwę nadają się do skóry suchej i wrażliwej.

Autor: Anna Bielecka
Źródło: wieszjak.pl
Wpis: Polski Lekarz Dermatolog Manchester - Polska Poradnia Rodzinna na Eccles tel. 0161 707 1983
Rejestracja Polskiego Centrum Medycznego czynne jest 7 dni w tygodniu pod numerami 07955 280 690, 0844 209 2149 od godziny 8:00 do 22:00

 

piątek, 16 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Co najczęściej powoduje zaburzenia słuchu?

Zaburzenia słuchu to nie tylko problem osób starszych.


Upośledzenie funkcji tego zmysłu może zdarzyć się w każdym wieku.


Przeczytaj i dowiedz się, jakie mogą być przyczyny zaburzeń słuchu.
Częstość zaburzeń słuchu wzrasta wraz z wiekiem. Wrodzone zaburzenia słuchu dotyczą 2-3 na 1000 urodzonych dzieci. Do 44. roku życia upośledzenie słuchu dotyka ok. 5 % osób. Natomiast powyżej 75. roku życia 1/3 osób ma kłopoty ze słuchem.
Rodzaje zaburzeń słuchu


Zaburzenia słuchu można podzielić na dwa rodzaje w zależności od miejsca uszkodzenia: przewodzeniowe upośledzenie słuchu i odbiorcze upośledzenie słuchu. W pierwszym przypadku patologia dotyczy aparatu przewodzącego dźwięki z otoczenia do receptora słuchowego. Zmiany chorobowe mogą więc znajdować się w przewodzie słuchowym zewnętrznym lub w uchu środkowym. Niedosłuch odbiorczy wskazuje na uszkodzenie ślimaka, neuronu drogi słuchowej lub ośrodkowego układu nerwowego.
Problem w przewodzeniu czy odbiorze?

Na poszczególny typ uszkodzenia słuchu wskazuje wynik badania laryngologicznego (badanie akumetryczne, próby stroikowe, badanie otoskopowe itd.), a także charakterystyczne objawy zgłaszane przez chorego.

W niedosłuchu przewodzeniowym osoba dobrze rozumie mowę przez telefon, lepiej słyszy telewizor czy radio, jeśli ustawi dźwięk głośniej, a także lepiej słyszy i rozumie mowę w hałasie niż w ciszy. Odbiorcze upośledzeni

Fakty i Mity na temat antykocepcji

e słuchu charakteryzuje się pogorszeniem rozumienia mowy w hałasie, przy włączonym telewizorze, lepszym słyszeniem dźwięków niskich niż wysokich (lepsze rozumienie głosu męskiego niż kobiecego), nieprzyjemnym odczuwaniem dźwięków bardzo głośnych w uchu chorym.
Przyczyny przewodzeniowego upośledzenia słuchu

Przewodzeniowe upośledzenie słuchu może być związane z patologią przewodu słuchowego zewnętrznego i ucha środkowego.

Choroby przewodu słuchowego, mogące powodować niedosłuch to najczęściej:

  • czop woszczynowy zamykający przewód słuchowy,

  • zarośnięcie przewodu w wyniku urazu lub zapalenia,

  • guzy o charakterze łagodnym lub złośliwe,

  • wady rozwojowe.


Patologie ucha środkowego wpływające na słuch to m.in.:

  • ostre zapalenie ucha środkowego,

  • przewlekłe zapalenie ucha środkowego,

  • zaburzenia w drożności trąbki słuchowej,

  • wady rozwojowe,

  • urazy ucha środkowego,

  • choroby kości dotyczące kostnej otoczki ucha,

  • guzy łagodne i złośliwe ucha środkowego.


Przyczyny odbiorczego upośledzenia słuchu

Odbiorcze upośledzenie słuchu może być spowodowane chorobami ucha wewnętrznego, takimi jak:

  • zaburzenia w ukrwieniu ucha wewnętrznego,

  • urazy: ciśnieniowy, akustyczny,

  • zapalenie ucha wewnętrznego,

  • osteoskleroza ślimakowa,

  • niedosłuch związany ze starzeniem się,

  • uszkodzenia ślimaka po radioterapii,

  • uszkodzenia wynikające z wpływu leków na ucho wewnętrzne,

  • wodniak ucha wewnętrznego.


Zaburzenia słuchu o charakterze odbiorczym występują również w chorobach nerwu ślimakowego i ośrodkowego układu nerwowego, takich jak:

  • choroby naczyniowe mózgu (zator, zakrzep, miażdżyca),

  • urazy czaszki ze złamaniem kości skroniowej lub bez złamania,

  • guzy mózgu,

  • stwardnienie rozsiane,

  • stan po zapaleniu opon mózgowo- rdzeniowych,

  • starcze zamiany zwyrodnieniowe we włóknach nerwu ślimakowego.


Podsumowując, zaburzenia słuchu dzielą się na dwa rodzaje: upośledzenie słuchu typu przewodzeniowego i odbiorczego. Pierwsze dotyczy chorób przewodu słuchowego zewnętrznego i ucha środkowego, drugie natomiast patologii ucha wewnętrznego lub chorób ośrodkowego układu nerwowego.

Bibliografia: Janczewski G: Otorynolaryngologia praktyczna. Via Medica 2005
Źródło: wieszjak.pl
Wpis: Polski Lekarz Chirurg Laryngolog w Manchesterze - tel. 0161 707 1983
Jeżeli chcesz się umówić na spotkanie ze specjalistą, polski lekarz laryngolog przyjmuje w każdy czwartek oraz sobotę w Polskiej Klinice w Manchesterze na Eccles. Więcej na temat dr Barbary Leśniewicz możesz przeczytać na tej stronie. Rejestracja czynna jest codziennie od 8:00 do 22:00 przez 7 dni w tygodniu - 07955 280 690

#polskaprzychodnia

#ppmcr

Poznaj nasze opinie: Co wiesz o infekcjach wirusowych?

Wirusy wywołują objawy podobne do grypy – Anglicy nazywają ten stan flu-like. Czy infekcje wirusowe są niebezpieczne dla zdrowia i życia człowieka? Kto jest szczególnie podatny na infekcje wirusowe? Jakie są jej objawy?

Oto wirus

Wirusy nie są nam, ludziom, przyjazne. Człowiek to dla nich żywa tkanka, w której można się przechować (nawet na całe pokolenia, jeśli wplecie się w nasz DNA) i namnażać. Oczywiście natura człowieka nie jest tak całkiem bezbronna, gdyż mamy tzw. odporność naturalną, która ma nas chronić przed intruzami: pasożytami, bakteriami, wirusami i grzybami. Niestety, ta ostatnia dwójka powoli zyskuje nad nami przewagę.

Objawy infekcji

Wirusy atakują wszystkich ludzi, ale tylko u niektórych wywołują objawy (nazwane przez Anglików flu-like) podobne do grypy. Rzeczywiście praktycznie każdej infekcji wirusowej towarzyszy łamanie w kościach, uczucie rozbicia, a czasami przeczulica skóry, ból głowy. Cały problem w tym, co dzieje się potem.

Otóż większość zdrowych ludzi produkuje wówczas silny „naturalny lek” przeciwwirusowy – interferon. To on wywołuje objawy grypopodobne, może powodować gorączkę. W zdrowym organizmie finał jest zawsze pozytywny – krótki okres ”łamania w kościach”, kilkudniowy katar, ewentualnie z kaszlem. Nie są potrzebne leki tylko zdrowy sen, wypoczynek i zdrowe witaminowe pożywienie.

Jednak czasem…

Ale jest też inny scenariusz – infekcja wirusowa powoduje ciężką chorobę całego organizmu, która nawet może kończyć się zgonem. Tak się może zdarzyć w przebiegu grypy, paragrypy, zapalenia oskrzelików lub płuc.

Wiemy, kto szczególnie podatny jest na infekcje wirusowe o niekorzystnym przebiegu: dzieci, osoby z obniżoną odpornością (choroby hematologiczne, nowotwory), osoby wyniszczone ciężką chorobą, wielokrotną antybiotykoterapią oraz alergicy.

Autor: Ewa Bogacka, dr n. med.

Klinika Chorób Wewnętrznych, Alergologii i Geriatrii we Wrocławiu.

Autor: Kampania Wyprzedź Wiosnę

Poznaj nasze opinie: Ostroga piętowa

Zmiany zwyrodnieniowe nie są charakterystyczne tylko dla stawów.


Ostry ból pięty, mocno utrudniający chodzenie może być początkiem poważniejszych zmian chorobowych kości piętowej.


Powstająca w skutek zwyrodnienia narośl na kości może mocno utrudnić funkcjonowanie. Początkowo ból pojawia się po przeciążeniu lub dużym wysiłku fizycznym. Wraz z rozwojem choroby dolegliwości bólowe pojawiają się już przy bardzo niewielkim obciążeniu, a z czasem podczas spoczynku.

Objawy
Krwawienie z pochwy po stosunku - ważny sygnał ostrzegawczy stopy

Zmiana zwyrodnieniowa dotyka głównie okolice wyrostka przysadkowego guza piętowego kości piętowej. Pojawiająca się z czasem narośl kostna prowadzi do zapalenia tzw. rozcięgna podeszwowego i bólu ograniczającego lub całkowicie uniemożliwiającego chodzenie. Początkowo kłopoty z poruszaniem pojawiają się po przeciążeniu pięty. Rozwój choroby sprawia, że dyskomfort zaczyna być odczuwany nawet po niewielkim wysiłku, a z czasem pojawia się nawet w stanie spoczynku.

Przyczyn występowania ostrogi piętowej jest wiele. Najczęściej jest ona spowodowana:

- pracą stojącą

- koślawością stopy lub kości piętowej wywołanej nieprawidłowo wyleczoną kontuzją

- długotrwałym uprawianiem sportów obciążających stopy

- nadwagą

- wiekiem

- niewygodnym, nieprawidłowym obuwiem

Rozpoznanie

W przypadku ostróg piętowych diagnozę stawia się w oparciu o badanie RTG, które nie pozostawia wątpliwości co do charakteru zmiany. Zdjęcie pokazuje ostrą, przypominającą kształtem ptasi dziób, narośl. Zazwyczaj biegnie od guza pięty ku przodowi i powiększa się z różnym natężeniem.

Leczenie

Walka z ostrogami piętowymi jest długa i nie zawsze przynosi zamierzony efekt. Najczęściej pacjenci korzystają ze specjalnych wkładek ortopedycznych. Bardzo często w leczeniu wykorzystuje się rehabilitacje, masaże oraz ultra dźwięki. W celu złagodzenia bardziej uporczywych dolegliwości zaleca się stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Postępujące schorzenie może prowadzić do deformacji stopy. Zdarza się, że farmakologiczne leczenie nie spowalnia rozwoju choroby oraz nie łagodzi bólu i konieczna jest operacja. Niestety jej rezultaty nie przewyższają leczenia farmakologicznego.

 
Źródło: gazeta.pl

Wpis: Polski Lekarz Ortopeda Manchester 01617071983

czwartek, 15 sierpnia 2013

Poznaj nasze opinie: Grzybica paznokcia

Grzybica paznokcia jest jednym z najczęściej występujących zmian chorobowych płytki paznokcia.


Zakażeniu drobnoustrojami, które odpowiadają za pojawienie się grzybicy, sprzyja ciepło i wysoka temperatura.


Zdaniem specjalistów ogromna część zarażonych nawet nie wie, że jest chora, co gorsza osoby, które zauważyły niepokojące zmiany nie zdają sobie sprawy z zagrożenia i lekceważą je.
grzybica grzybica

 

Grzybica paznokcia w większości przypadków jest konsekwencją niedoleczonej lub nieleczonej wcale grzybicy stóp. Chorobą najłatwiej można się zarazić nie tylko na basenie czy saunie, ale nosząc nieprzepuszczające powietrza obuwie czy korzystając z cudzych przedmiotów kosmetycznych. Drobnoustroje dużo łatwiej i szybciej przedostają się do organizmu przez uszkodzoną lub zdartą płytkę paznokcia.

Objawy

Grzybicę paznokcia, w zależności od rodzaju infekcji i mechanizmu zakażenia dzieli się na pięć typów:

- onychomikoza podpaznokciowa dalsza i boczna - ten typ grzybicy występują najczęściej i zazwyczaj atakuje paznokcie dłoni, choroba w pierwszej kolejności obejmuje łożysko paznokcia i w konsekwencji prowadzi do jego zrogowacenie. Bardzo często zdarza się, że taka zmiana skórna pojawia się u chorych na cukrzycę, z zaburzeniami hormonalnymi. Może być również skutkiem urazu lub objawem choroby autoimmunologicznej.

- onychomikoza podpaznokciowa bliższa - infekcja grzybicza wnika do macierzy paznokcia, przez co zmiany chorobowe obejmują całą płytkę paznokcia, przede wszystkim u rąk

- powierzchowna onychomikoza - infekcja atakuje powierzchnie płytki paznokcia i nie wywołuje zmian dystroficznych. Wyróżnia się dwa rodzaje zakażenia - białą i czarną.

- wewnątrzpłytkowa onychomikoza - infekcja przedostaje się bezpośrednio do płytki paznokcia

- całkowita dystroficzna onychomikoza - to najbardziej zaawansowany i niebezpieczny typ infekcji grzybiczej. Pojawiają się zarówno zmiany dystroficzne, rogowacenie oraz kruszenie płytki paznokcia.

Pierwszym i najbardziej charakterystycznym objawem grzybicy paznokcia jest zmiana koloru paznokcia. W pierwszej fazie choroby staje się lekko żółty i wraz z rozwojem zakażenia ciemnieje. Dodatkowo paznokieć łuszczy się, rozdwaja oraz w nietypowy sposób grubieje, co niejednokrotnie prowadzi do całkowitego odklejenia płytki. Dodatkowo grzyb, który zaatakował paznokieć wydziela nieprzyjemny zapach.

Zdarza się, że wtórne zakażenie wywołuje drożdżycę paznokci. Schorzenie częściej atakuje dłonie, szczególnie kobiece. Jednym z jej objawów obok zmiany barwy samego paznokcia jest ból pojawiający przy kontakcie z wodą.

Diagnoza i leczenie

Grzybice paznokcia potwierdza tzw. badanie mykologiczne. Polega na pobraniu wymazu z zakażonego miejsca. Na podstawie analizy próbki można jedynie potwierdzić infekcję grzybiczną. Jednak, aby poznać rodzaj zakażenia i dobrać odpowiednie leczenie konieczny jest posiew.

W leczeniu grzybicy paznokcia najczęściej stosuje się preparaty o działaniu grzybobójczym i grzybostatycznym. Czasem stosuje się tzw. terapię pulsową. Aplikując w chore miejsce itrakonazol możliwe jest gromadzenie kreatyny, która przede wszystkim leczy i odbudowuje zniszczony chorobą paznokieć.

 
Źródło: gazeta.pl

Wpis: Polski Lekarz Medycyny rodzinnej Manchester 01617071983

Poznaj nasze opinie: Jak leczyć kamicę żółciową?

Kamica żółciowa to stan, w którym w pęcherzyku żółciowym, a czasami także w drogach żółciowych, odkładają się złogi z substancji zawartych w żółci.


Kamica nie jest chorobą samą w sobie, ale może być przyczyną stanu zapalnego, który powoduje silny ból.


Jak tę dolegliwość leczyć – o tym przeczytasz w artykule.
Przyczyny

Do czynników ryzyka powstawania kamicy żółciowej należą między innymi otyłość, a także płeć żeńska. Najbardziej narażone na kamicę są kobiety w wieku okołomenopauzalnym przyjmujące hormonalną terapię zastępczą. Nie bez znaczenia jest także występowanie choroby w rodzinie. Narażeni na powstanie złogów są chorzy na cukrzycę, mukowiscydozę oraz osoby z wysokim poziomem cholesterolu i trójglicerydów. Żywienie pozajelitowe, zwłaszcza długotrwałe może również przyczyniać się do wystąpienia kamicy.
Objawy

Ultrasonografia narządów wewnętrznych USG Ultrasonografia narządów wewnętrznych USG

Kamica nie zawsze daje objawy. Jeżeli kamienie są niewielkie, przez wiele lat mogą nie dawać żadnych dolegliwości. Symptomy zazwyczaj pojawiają się wtedy, gdy powstaje stan zapalny w pęcherzyku. Często pierwszym symptomem jest tzw. kolka żółciowa czyli nagły, bardzo silny ból brzucha zlokalizowany w prawym podżebrzu. Pojawia się często po tłustym posiłku, towarzyszą mu nudności i wymioty, a czasami także zgaga i wzdęcia. Jeśli pojawi się gorączka i dreszcze, to świadczy to o procesie zapalnym. Kamica może się także objawiać systematycznym pobolewaniem w prawej części brzucha, zwłaszcza po tłustych posiłkach.
Leczenie

Kamienie w pęcherzyku i drogach żółciowych mogą być wykryte przypadkowo podczas badania usg. Nie zawsze wykrycie złogów jest równoznaczne z potrzebą leczenia. Terapia wymagana jest jedynie przy objawowej kamicy. Jeśli pojawi się kolka żółciowa podstawą leczenia są leki rozkurczowe i przeciwbólowe. Jedyną skuteczną metodą leczenia kamicy żółciowej jest usunięcie kamieni. W przypadku kamieni w pęcherzyku żółciowym można go usunąć metodą laparoskopową lub w czasie operacji na otwartym brzuchu.

Jeśli kamienie obecne są w drogach żółciowych usuwane są one metodą endoskopową. Czasami wykonuje się tzw. profilaktyczną cholecystektomię (wycięcie pęcherzyka) np. jeżeli kamienie są bardzo dużo lub istnieją szczególne czynniki ryzyka, jednak nie jest to zalecany sposób postępowania.

Mimo że operacja usuwania pęcherzyka żółciowego jest rutynową procedurą, to jednak zawsze jest to zabieg wiążący się z ryzykiem powikłań.

Kamica to problem, który dotyczy wielu kobiet. Jednak nawet, jeżeli zostanie ona zdiagnozowana, to leczenie operacyjne należy gruntownie przemyśleć. U wielu osób, u których zostaną wykryte złogi, przez całe życie kamica nie da żadnych objawów.

Autor: lek. Marta Szaniawska
Źródło: Wieszjak.pl
Wpis: Polski Internista w Manchesterze - dr Damian Milewski - Specjalista USG
Jeżeli chcesz umówić się na konsultację z lekarzem socjalistą, internistą oraz na skan USG możesz skontaktować się codziennie z rejestracją Polskiej Przychodni w Manchesterze na Eccles - tel. 0161 707 1983