Objawy rozedmy płuc

Człowiek posiada duże rezerwy w tkance płucnej, dlatego

objawy choroby odczuwalne są dopiero po zniszczeniu ponad 20%

tkanki płucnej. Najczęściej na pierwszy plan wśród objawów wyłania

się przewlekły kaszel, który ma różne nasilenie i może występować

tylko okresowo lub napadowo. Niektórzy pacjenci kaszlą tylko w

dzień, inni zaś w nocy. Kaszel połączony jest z odksztuszaniem,

mogą się pojawić objawy przypominające przewlekłe zapalenie

oskrzeli. W rzadkich przypadkach chorzy nie kaszlą w ogóle. Z

czasem do kaszlu dołącza się duszność, występująca początkowo po

wysiłku, a następnie spoczynkowa uniemożliwiająca kontynuowanie

pracy zawodowej. Duszność może mieć charakter napadowy. W

odróżnieniu od astmy, u osób z rozedmą występują niewielkie wahania

nasilenia kaszlu i duszności w ciągu dnia i z dnia na dzień. U osób

z rozedmą płuc następuje rozdęcie i poszerzenie klatki piersiowej –

mówi się o tak zwanej klatce beczkowatej. Powiększa się objętość

klatki piersiowej i jej wymiar przednio-tylny. Obserwuje się

zmniejszoną ruchomość oddechową przepony. Przy opukiwaniu klatki

piersiowej nad płucami stwierdza się wypuk nadmiernie jawny

(bębenkowy), trochę jak przy pukaniu w puste pudło, a szmery nad

płucami są ściszone. Często występuje nadmierne wygięcie kręgosłupa

piersiowego ku tyłowi (kyfoza). Żebra ustawione są poziomo w

położeniu wdechowym, a przestrzenie międzyżebrowe poszerzone. U

chorych z rozedmą wydech jest dłuższy niż u osób zdrowych. Chorzy w

czasie wdechu napinają mięśnie oddechowe na szyi, a w czasie

wydechu mięśnie brzuszne. Wydychają powietrze przez tzw.

„zasznurowane usta”, dzięki czemu wydech jest dłuższy, a oskrzela

nie zapadają się pomimo podwyższenia ciśnienia w klatce piersiowej

podczas wydychania powietrza. Menu Rozedma płuc Przyczyny rozedmy

płuc Klasyfikacja rozedmy płuc Objawy rozedmy płuc Rozpoznanie

rozedmy płuc Zapobieganie i leczenie rozedmy płuc Objawy rozedmy

płuc Człowiek posiada duże rezerwy w tkance płucnej, dlatego objawy

choroby odczuwalne są dopiero po zniszczeniu ponad 20% tkanki

płucnej. Najczęściej na pierwszy plan wśród objawów wyłania się

przewlekły kaszel, który ma różne nasilenie i może występować tylko

okresowo lub napadowo. Niektórzy pacjenci kaszlą tylko w dzień,

inni zaś w nocy. Kaszel połączony jest z odksztuszaniem, mogą się

pojawić objawy przypominające przewlekłe zapalenie oskrzeli. W

rzadkich przypadkach chorzy nie kaszlą w ogóle. Z czasem do kaszlu

dołącza się duszność, występująca początkowo po wysiłku, a

następnie spoczynkowa uniemożliwiająca kontynuowanie pracy

zawodowej. Duszność może mieć charakter napadowy. W odróżnieniu od

astmy, u osób z rozedmą występują niewielkie wahania nasilenia

kaszlu i duszności w ciągu dnia i z dnia na dzień. U osób z rozedmą

płuc następuje rozdęcie i poszerzenie klatki piersiowej – mówi się

o tak zwanej klatce beczkowatej. Powiększa się objętość klatki

piersiowej i jej wymiar przednio-tylny. Obserwuje się zmniejszoną

ruchomość oddechową przepony. Przy opukiwaniu klatki piersiowej nad

płucami stwierdza się wypuk nadmiernie jawny (bębenkowy), trochę

jak przy pukaniu w puste pudło, a szmery nad płucami są ściszone.

Często występuje nadmierne wygięcie kręgosłupa piersiowego ku

tyłowi (kyfoza). Żebra ustawione są poziomo w położeniu wdechowym,

a przestrzenie międzyżebrowe poszerzone. U chorych z rozedmą wydech

jest dłuższy niż u osób zdrowych. Chorzy w czasie wdechu napinają

mięśnie oddechowe na szyi, a w czasie wydechu mięśnie brzuszne.

Wydychają powietrze przez tzw. „zasznurowane usta”, dzięki czemu

wydech jest dłuższy, a oskrzela nie zapadają się pomimo

podwyższenia ciśnienia w klatce piersiowej podczas wydychania

powietrza. W przebiegu rozedmy dochodzi do niewydolności prawej

komory serca (serce płucne), tj. zastoju w krążeniu dużym.

Utrudniony przepływ krwi przez płuca wywołuje wzrost ciśnienia w

prawej komorze serca, jej przerost, a następnie niewydolność.

Stopniowo pojawiają się obrzęki umiejscowione w najniżej położonych

częściach ciała – zwykle stopy, kostki u chodzących, a u osób

leżących pośladki. Ból i dyskomfort w jamie brzusznej spowodowany

jest zastoinowym powiększeniem wątroby. Towarzyszą mu nudności,

zaparcia, brak łaknienia. Pojawia się płyn przesiękowy w jamie

brzusznej i w opłucnej. Wątroba jest twarda, bolesna, może dołączyć

się żółtaczka. U chorych z niedotlenieniem tkanek (hipoksją) w

połączeniu z niewydolnością krążenia często występuje zasinienie

skóry. Sinica obejmuje policzki, usta, małżowiny uszne i dłonie –

zasinienie powiększa się w czasie kaszlu, wysiłku i po pionizacji

chorego. Występuje również bladość i ochłodzenie kończyn, nadmierna

potliwość, przyspieszenie akcji serca (tachykardia). Przy dużych

zaburzeniach wymiany gazowej mogą wystąpić objawy ze strony układu

nerwowego takie jak niepokój, bezsenność, bóle głowy. Zaburzenia

oddychania znajdują odzwierciedlenie w wynikach badań

laboratoryjnych. Zwiększa się objętość krwi krążącej, jej lepkość,

ilość hemoglobiny i czerwonych krwinek (podwyższony hematokryt).

Hipoksemia, czyli obniżenie ciśnienia tlenu cząsteczkowego we krwi

tętniczej (PaO2), spowodowane jest zbyt małą dyfuzją tlenu w

uszkodzonych pęcherzykach płucnych. Tym samym tlen z powietrza nie

przedostaje się do krwi przez barierę uszkodzonych pęcherzyków

płucnych. Następstwem hipoksemii jest hipoksja, czyli niedobór

tlenu w tkankach. W zaawansowanej postaci choroby chorzy z rozedmą

są wychudzeni, kachektyczni, mają zaniki mięśni szkieletowych i

osteoporozę.

Źródło: rozedmapluc.pl Wpis: Polski

Laryngolog – Prywatna Przychodnia Medyczna Manchester na Eccles

tel. 07955 280 690

Polski Lekarz w Manchesterze http://polska-przychodnia.eu/objawy-rozedmy-pluc/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=objawy-rozedmy-pluc